Ik heb een geweldige jeugd gehad. Zorgeloos en vol liefde. Mijn jeugd was een ware ontdekkingstocht over hoe het leven echt in elkaar steekt. Hoe belangrijk het is om elkaar te steunen en er voor elkaar te zijn.
Al snel stond mijn leven in het teken van duurzaamheid. Zorgen voor een beter milieu, een betere gezondheid van mensen en ook een betere samenleving waarin we naar elkaar omkijken en als het moet het eigen belang als achtergesteld belang beschouwen.
Met die levenshouding sta ik elke dag vol moed op en ga ik naar school. Ik vind het belangrijk dat school meer is voor leerlingen dan het behalen van cijfers. Tijdens de middelbare schooltijd maken leerlingen een ontwikkeling door van kind naar jong volwassene. Er komt veel op hen af in deze periode. Het is juist deze levensfase die belangrijk is voor iemands verdere leven. Als het ons lukt om dan de zaadjes te planten van duurzaamheid en naastenliefde dan wordt de wereld in de toekomst een heel stuk mooier.
Ik geef les op Lyceum Schravenlant. Het is een school voor havo en vwo-leerlingen. Ik zie onze school als divers en kleurrijk. Helaas hebben mijn leerlingen het vaak niet makkelijk in het leven. In veel gezinnen waarin mijn leerlingen opgroeien staat overleven in plaats van genieten van het leven centraal. Dat maakt het dat ik juist voor deze school heb gekozen. Mijn leerlingen komen niet vanzelfsprekend in aanraking met thema’s als een gezond milieu en een brede visie op de samenleving. Naast het geven van lessen scheikunde ben ik er voor mijn leerlingen om hen net dat zetje extra in de rug te geven.
Als rode draad keert bij mij steeds het thema duurzaamheid door. Zo zet ik mij in voor Amnesty International, vrede, meisjes in technische beroepen, en een gezond klimaat.
In 2013 is ons schoolgebouw geopend. Het was het meest duurzame schoolgebouw van Nederland. Het mooie is dat dit schoolgebouw niet alleen is ontwikkeld door een stel slimme architecten. Het gebouw is ook door mij en mijn leerlingen mede ontworpen. Ik heb leerlingen betrokken bij de inrichting van ons gebouw door met hen verhalend te ontwerpen. We hebben besproken wat we zeker wilde hebben in het gebouw (moswand, toiletten doorspoelen met regenwater, etc.). Maar belangrijker we wilden een voorbeeld stellen voor de toekomst. Voor de toekomst van mijn leerlingen.
Later hebben we hetzelfde gedaan voor de buitenruimte van onze school. We hebben dan ook een kas en een moestuin en tal van andere leuke zaken rond onze school.
Ik ben altijd bezig met de introductie van het ene duurzaamheidsproject na het andere en zoek hiervoor contact met externe partijen binnen de stad zoals de Stadsimkers, Meredia (meer respect door dialoog), werkgroep vredesweek, de kleine ambassade en andere. Vermeldenswaardig zijn het afvalproject dat ik samen met Irado (gemeentelijk afvalverwerkingsbedrijf) heb opgezet. Een ander mooi project is de introductie van impactdagen dat ik samen met een paar collega’s heb opgepakt. Tijdens deze dagen bedachten leerlingen projecten om anderen te helpen. Bejaarden en zieken in de regio hebben er veel lol aan beleefd.
Mijn nieuwe doel voor dit moment is de SDG’s implementeren binnen het schoolcurriculum. Bijvoorbeeld een leerling van Lyceum Schravenlant heeft minimaal elk leerjaar 2 projecten gedaan die gekoppeld waren aan een van de 17 SDG's of zoiets.
Toen ik eerst werd voorgedragen voor deze prijs dacht ik, wil ik dat wel die aandacht. Het is toch gewoon wat ik doe? Dat bleek volgens onze rector verkeerde en valse bescheidenheid. Het wordt tijd dat jij deze prijs eens krijgt zei hij en hij ondersteunt mij volledig.
Vandaar ook dat niet alleen mijn naam onder deze reactie staat maar ook die van de rector.
Met vriendelijke groet,
Karin de Vries, docent scheikunde aan Lyceum Schravenlant.
Wiclef Poesiat, Rector Lyceum Schravenlant.